Elke dag weer probeer ik ervoor te zorgen dat ik nog productiever word. Dat ik in steeds minder tijd steeds meer gedaan krijg. Het uiteindelijke doel: ’s avonds voldaan én met een leeg hoofd mijn bed kunnen opzoeken. Zo werk ik bijvoorbeeld in blokken van 25 minuten in plaats van ad hoc (leve de Pomodori-techniek!), blokkeer ik afleidingen om zo diep mogelijk te kunnen werken en werk ik maar enkele keren per dag mijn mail bij (in plaats van de hele dag door).
Wat ik echter maar niet strak ingeregeld krijg: binnenkomende voicemailberichten… #zucht
Omdat ik heel geregeld in bijeenkomsten zit, wil het nog wel eens voorkomen dat ik mijn mobiel niet opneem en dus voicemails krijg. En nu komt het probleem: ik heb het niet zo op voicemails… En dan al helemaal niet op voicemails waarin alleen gevraagd wordt om terug te bellen, zonder dat gezegd wordt waar het over gaat. #dubbelezucht
Joris, waarom zucht je zo?
Zoals ze van e-mail wel eens zeggen dat het to-do-list is waar anderen op kunnen schrijven, zo kun je van voicemails zeggen dat het een to-do-list is waar anderen op kunnen schrijven, waar je ook nog eens voor ‘in moet loggen’, waarna je na het afluisteren vaak nog niet eens weet wat de to-do is. Want daarvoor moet je dan weer terugbellen.
Ik ben een beetje klaar met voicemails. Wat moet ik ermee aan?
Die 1233- drempel is voor mij blijkbaar zo hoog dat het mij nog wel eens gebeurt dat het een paar dagen duurt voordat ik binnenkomende voicemails afluister. En omdat ik daar een slecht gevoel bij krijg (ik wil graag betrouwbaar zijn..) heb ik hard nagedacht over wat ik met mijn voicemail moet.
Ik kwam tot de volgende vijf opties:
Optie 1) Mijn voicemail helemaal uitschakelen: Supereffectief, want ik krijg geen voicemails meer binnen. Probleem opgelost! Ware het niet dat deze optie ook wel heel erg onvriendelijk voelt. Hetzelfde geldt trouwens voor het laten vollopen van je voicemailbox, waardoor mensen geen bericht meer kunnen achterlaten.
Optie 2) In mijn voicemailbericht zeggen dat het ik voicemailberichten niet af ga luisteren: Best effectief, want het aantal voicemails zal vast teruglopen. Maar tegelijkertijd ook te hautain (tenminste, voor mij). Mensen kunnen het gevoel krijgen dat ik hun keuze om een voicemail in te willen spreken niet respecteer. En dat wil ik ook weer niet.
Optie 3) In mijn voicemailbericht zeggen dat mensen die snel antwoord willen me beter een appje of sms moeten sturen: Totaal niet effectief, zo blijkt uit het experiment dat ik twee weken geleden startte. Sindsdien heb ik 8 voicemails en nul berichtjes gekregen (tenminste, niet van mensen die me telefonisch niet te pakken kregen). Het idee was leuk, maar het probleem blijft dus bestaan.
Optie 4) We stoppen gewoon en masse met de voicemail: Het bedrijf J.P. Morgen heeft het goede voorbeeld al gegeven. Het afluisteren kostte de werknemers te veel tijd en dus geld, zo vonden de leiders. En ook The Guardian is een voorstander: “Het is saai, alleen je moeder doet het nog en we hebben nu wel genoeg geluisterd naar mensen die te laat ophangen en niets inspreken.” Geen We Quit Mail dus, maar We Quit Voicemail!
Optie 5) Jullie spreken mijn voicemail niet meer in: Of we spreken bij dezen af dat jullie – de lezers van deze blog – mijn voicemail nooit meer inspreken; dan ben ik in ieder geval al een heel eind op weg. En volgens mij help ik daar ook veel mensen mee, want ik denk dat meer mensen er moeite mee hebben om een voicemail in te spreken dan om ‘m af te luisteren. #alleenmaarwinnaars
Ik ben benieuwd hoe jullie erin staan! Overdrijf ik en moet ik niet zo zeuren? Of herken je mijn antipathie? En wat is volgens jou dan de beste optie om met voicemails om te gaan? Ik hoor het graag.
U kunt inspreken na de piep!