Ik interviewde zaterdag in de tjokvolle boekhandel Dekker van der Vegt Eva Eikhout: 28 lentes jong, 114 centimeter hoog en schrijfster van haar eerste boek ‘Dit is geen boek van een meisje zonder armen en benen’.
Als ik vroeger iets nieuws moest doen, sloeg regelmatig de onzekerheid toe: ‘Maar dat kan ik helemaal niet!’ De reactie in mijn Brabant was dan altijd ‘Kanneke wegzetten, Joris’. Ofwel: niet zeuren, gewoon doen.’
Eva Eikhout is voor mij de wereldkampioen Kannekes Wegzetten. In haar toffe boek heeft ze het over ‘paarse fietsjes’: dingen die ze graag zou willen hebben of bereiken, maar die onhaalbaar on onbereikbaar zijn. ‘Even stil blijven staan mag best, maar om door te kunnen lopen moet ik het fietsje loslaten.’
‘Iedereen komt paarse fietsjes tegen, jij ook. Dat is onvermijdelijk en daar kiezen we niet voor. Waar we wél voor kunnen kiezen is de manier waarop we ermee omgaan.’
En zo is het. Fijne week vol weggezette kannekes, mensen!
