Afgelopen weekend vertoefde ik met zo’n 6000 anderen op Vlieland waar Into the Great Wide Open plaatsvond. Drie dagen lang intens genieten van muziek, weer, natuur en leuke mensen. Mijn hoogtepunten op een rij.

Hoogtepunt 1: Anne Soldaat! (maal 3)

Het duurde even maar dan heb je ook wat. Anne Soldaat heeft een nieuwe plaat. En die mag er wezen. Op ITGWO presenteerde hij ‘m met verve (ook volgens 3voor12 overigens). Hij gaf een fijne gig, trad ook samen met dichter Maartje Wortel op en liet zich interviewen door Gijsbert Kramer. Soldaat hoeft geen gekke dingen op het podium te doen om toch te heersen. Zonder gekke fratsen houdt hij je in bedwang. Anne Soldaat is een virtuoos.

Hoogtepunt 2: Ben Caplan

How low can you go? Veel lager dan Ben Caplan zul je in ieder geval niet komen. Wat een stem! Wat een band! Wat een energie! Het Naar Buiten-podium werd helemaal gek. Ben zelf vond het ook wel aardig: ‘Dit is het mooiste optreden in mijn leven!‘

Hoogtepunt 3: De mensen van Vlie

Op Into the Great Wide Open zit je niet vast tussen de festivalhekken. Je bent vrij, kunt op je fiets over het hele eiland heen zwerven, de zee in springen en in de duinen liggen. En je kunt lekker bij de restaurantjes op Vlie eten. Van een bord. Op een stoel. Met bijzonder lieve bediening. Want wat een leuke mensen, die Vlielanders. Gevraagd naar de voortdurende glimlach op hun gezichten (waar ik dan weer blij van word), antwoordden zij dat de sfeer tijdens het festival – anders dan in het hoogseizoen – zo enorm relaxed was.

Hoogtepunt 4: Spinvis

Erik de Jong aka Spinvis wist mij nooit echt te raken. Tot afgelopen zaterdagavond, toen hij de avond afsloot. Hij speelde veel nieuwe – mooie – nummers, maakte grapjes en pakte het publiek in. Dat concert ga ik nog wel een paar terugkijken…

Hoogtepunt 5: Alt-J

Live zouden ze niet zo goed zijn, las ik in wat recensies. Maar toch moest en zou ik Alt-J gaan bekijken. De vier bleke broekies uit Leeds hebben namelijk de plaat van het jaar gemaakt. Nieuw, verfrissend, aansprekend: de muziek van Alt-J (∆) is het allemaal. En we hadden geluk: de gastjes bleken het momentum te hebben. Tegen de zon in kregen zij het publiek mee. Genieten in het kwadraat.

Hoogtepunt 6: Awkward I en Dirk van Weelde

Midden in het bos van Vlieland. Drie muzikanten en drie dichters. Ze leren elkaar kennen, inspireren elkaar en proberen daarmee het publiek te raken. Tijdens het optreden van Awkward I en Dirk van Weelden stopt de generator er opeens mee. Het licht valt uit, de microfoons doen het niet meer. Het is donker en stil. De muzikant en dichter zoeken elkaar. Ze worden bijgelicht door bezoekers met zaklampen en pakken de draad op. Het is doodstil wanneer de fijne klanken van Awkward I het bos in galmen. Wanneer Dirk van Weelden zijn gedicht geproclameerd heeft, barst het applaus los. Het is alsof de generator express uitgezet is.

En verder?

Heb ik helaas te weinig van Reggie Watts meegekregen om er een gefundeerde mening over te hebben maar was wat ik hoorde erg goed en grappig. Was de muziek van Daughter bijzonder fijn om naar te luisteren maar kreeg ik echt niets mee van wat zij tussen de liedjes door in haar microfoon mompelde. Waren de Deep Dark Woods enorm op hun plek in het diepe, donkere bos. En horen we hopelijk nog veel van Ryan Joseph Burns die een dijk van een stem heeft maar daar alleen nog wat zekerder van moet worden. Into the Great Wide Open. Wat een topfestival.

Concerten en sessies van Into the Great Wide Open terugluisteren doe je op de site van 3voor12.