Afgelopen maand interviewde ik mijn ouders. Om te achterhalen hoe zij zijn geworden wie zij zijn geworden, waardoor ik ben geworden wie ik ben geworden (waardoor mijn kinderen etc…).
Ik betrapte me er namelijk op dat ik zoveel nog niet van mijn ouders wist:
Hoe was het bij hen thuis vroeger? Hoe waren zij als kind?
Hoe kozen zij voor hun opleiding? En hoe gaven zij hun carrière vorm?
En hoe was het om de ouders van vier steeds grotere jongens te zijn? (en waarom in hemelsnaam vier kinderen?)
Ik wist het niet. En ik kwam er tijdens onze feestjes ook niet achter. Altijd liepen er kleine kinderen doorheen of moesten er hapjes worden geserveerd.
En dus nam ik het initiatief om twee aparte interview-afspraken met mijn vader en moeder te maken. Om hen achter de microfoon te plaatsen en het hemd van het lijf te vragen.
Ter voorbereiding las ik het boek Het belangrijkste gesprek van mijn leven van René Diekstra. Volgens het boek zou ik – als ik het echt goed wilde doen – meerdere sessies moeten doen om echt de diepte in te gaan. Maar die drempel vond ik te hoog. En dus maakte ik mijn eigen vragenlijstje (zie de bijlage).
Het werden twee heel mooie gesprekken van anderhalf uur. Ik nam – eindelijk eens – de tijd voor hen. En zij voor mij. Ze hadden aandacht voor me. Stelden zich open. En vertelden verhalen die ik nog nooit gehoord had. En dus leerde ik hen – en dus ook mezelf – veel beter kennen.
Dat gun ik iedereen. En dus deel ik hierbij graag mijn gehanteerde vragenlijstje. Doe er je voordeel mee!