Marcel Rözer schreef vandaag een column over me in de Gelderlander.
Ik droomde dat onze Waal was veranderd in een azijnachtige stroom. In de voormalige rivier zwommen mensen die zich in het zuur heel prettig voelden. Onder hen T. en CM, reageerders in deze krant. T en CM vonden het initiatief van Nijmegenaar Joris om samen met de buurt elektrische deelauto’s aan te schaffen maar niks. Niet alleen doen ze niet mee aan het plan, wat hun goed recht is, ze proberen het ook in de kiem kapot te maken. Hopelijk hebben ze een begrijpelijk antwoord op mijn vraag: waarom?
Toen vorige week twee voor de politie vluchtende mannen omkwamen op een spoorwegovergang waren er ook al bitterzure reacties. De dieven kwamen met een gestolen auto in botsing met een trein. ‘Opgeruimd staat netjes’, meende iemand onder het nare nieuwsbericht te moeten zetten. Waarom? De mannen in de auto waren vast ook vaders en zonen met geliefden en ouders.
Beseft een zuurzwemmer wel hoeveel cynische invloed hij/zij/hen heeft op zijn omgeving? Ik geloof het verhaal dat zure mensen zuur verspreiden, en dus ook dat Joris met zijn plan en in zijn groene pak een positieve invloed heeft op de omgeving. Ik zou zeggen: kies maar.
In haar prachtige boek ‘De Keuze’ schrijft concentratiekamp-overlevende Edit Eger over het kiezen voor het licht, waar de duisternis een voor de hand liggende optie zou zijn geweest. Is dat een stomme vergelijking? Niets dat groot (en verschrikkelijk) werd is niet klein begonnen, zou ik willen zeggen.
CM schrijft over de vrolijke Joris: ‘Deuger, gedoemd te mislukken’. Ik ben geneigd om de zurigheid met nog meer zurigheid terug te betalen. Maar dan zou ik hetzelfde doen als al die zuurzwemmers. Lieve CM, ga eens langs bij Joris in zijn groene pak en laat je lichter maken. Je bent zeker welkom.
